راهنمای 2025 برای کارفرمای خدمات رکورد در ارمنستان

قانون کار ارمنستان شامل تعدادی از حمایت ها و تضمین ها برای کارکنان است. این تدابیر حفاظتی از قوانین مربوط به خاتمه کار، از جمله دلایل و اطلاعیه های قبلی، تا وسعت مرخصی ها مانند مرخصی سالانه، استعلاجی و زایمان را شامل می شود. کارکنان همچنین از سپر مسئولیت محدود، در کنار سایر ضمانت‌ها، برخوردار هستند. با این حال، پیمانکاران مستقل فاقد حمایت قانونی خاص هستند، که به طرفین امکان می دهد بندهای مختلفی را در قراردادهای خدمات بر اساس اصول آزادی قراردادی شرط کنند. بنابراین، از دیدگاه کارفرما، درگیر کردن کارگران به‌عنوان پیمانکار به‌جای کارمندان، عموماً مزایای مشخصی را ارائه می‌دهد. در مورد خود پیمانکاران، آنها به طور بالقوه می توانند با داشتن قرارداد خدمات از نرخ های مالیاتی پایین تر (از 0٪ تا 5٪) بهره مند شوند، برخلاف نرخ مالیات بر درآمد شخصی 21٪ در ارمنستان.

تمایز بین یک کارمند و یک پیمانکار همیشه خیلی واضح نیست و خطر طبقه بندی اشتباه وجود دارد. مشابه قوانین بسیاری از کشورهای دیگر، برای ارزیابی سطح استقلال کارگر می توان ملاحظاتی را در نظر گرفت که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• دستیابی به یک نتیجه خاص در مقابل کار در یک موقعیت خاص
• برنامه کاری رایگان در مقابل ساعات کاری خاص
• به طور مستقل کار کنید در مقابل دستورات کارفرما
• کار با سایر مشتریان v. کار منحصراً برای کارفرما
• پرداخت برای نتایج کار در مقابل پرداخت دوره ای حقوق
• استفاده از ابزار خود v. استفاده از ابزارهای ارائه شده توسط کارفرما
• توانایی واگذاری وظایف به دیگران در مقابل کار به صورت حضوری

خطرات طبقه بندی اشتباه را نباید دست کم گرفت. اگرچه جریمه ها ممکن است از حدود 130 دلار برای هر تخلف تجاوز نکند، اختلافات می تواند منجر به پیامدهای مهم تری شود. دعواهای حقوقی ممکن است سال ها طول بکشد و به طور بالقوه به تعهد کارفرما برای بازگرداندن یک کارگر سابق به کار و ارائه میانگین حقوق های عقب افتاده در طول اختلاف ختم شود. این بدهی طولانی مدت می تواند منجر به بار مالی قابل توجهی شود.

کارفرمایان فرآیند را با درخواست مدرک شناسایی کارمند، مانند گذرنامه یا شناسه ملی، همراه با شماره تامین اجتماعی (SSN) آغاز می کنند. این اسناد اولیه پایه و اساس ثبت دقیق را ایجاد می کند.

برای اتباع خارجی که قصد کار در مرزهای ارمنستان را دارند، الف اجازه کار ممکن است لازم باشد با این حال، به ویژه برای اتباع برخی کشورها، مانند کشورهای عضو EAEU، معافیت های خاصی اعمال می شود. علاوه بر این، متخصصان متخصص در زمینه هایی مانند علوم طبیعی، فناوری اطلاعات، امور مالی و مدیریت نیز از معافیت مجوز کار برخوردار هستند.

قرارداد کار (یا تصمیم کارفرما برای استخدام کارمند) باید حاوی اطلاعاتی در مورد وظایف کارگر، محل کار، مدت قرارداد (برای مدت معین یا نامحدود و غیره)، تاریخ شروع، دوره آزمایشی باشد. (در صورت وجود)، حقوق، پاداش و سایر غرامت، ساعات کار، مرخصی سالانه، و غیره. اگر کارگر خارجی باشد، توافقنامه همچنین باید مشخص کند که چه کسی هزینه های مربوط به حمل و نقل به/از ارمنستان، اقامت، بیمه، ثبت آدرس آدرس را متقبل می شود. ، و غیره.

امضای الکترونیکی دارای اعتبار قانونی در ارمنستان است.

قوانین مالیاتی ارمنستان کارفرمایان را ملزم می کند که در صورت استخدام جدید کارمندان یا ارائه دهندگان خدمات به صورت الکترونیکی اداره مالیات را مطلع کنند. 

مدت زمان هفته کاری در ارمنستان

در ارمنستان، هفته کاری معمولی شامل پنج روز کاری، معمولاً از دوشنبه تا جمعه است. با این حال، کارفرمایان این گزینه را دارند که یک هفته کاری شش روزه را اجرا کنند، که معمولا از دوشنبه تا شنبه طول می کشد. اگر عملیات تجاری در تعطیلات آخر هفته نیاز به کار داشته باشد، کارکنان حق دارند در ازای آن یک روز مرخصی جایگزین دریافت کنند. صرف نظر از اینکه کارفرما یک هفته کاری پنج روزه یا شش روزه را انتخاب کند، مدت کار در هفته نباید بیش از 40 ساعت باشد.

شرایطی وجود دارد که یک هفته کاری کوتاهتر ممکن است توسط قانون اجباری شود، مانند افراد زیر سن قانونی یا در شرایطی که خطرناک تلقی می شوند. از طرف دیگر، کارفرما و کارمند می‌توانند با یک هفته کاری کوتاه‌تر موافقت کنند که اغلب در ترتیبات کار پاره وقت دیده می‌شود.

در موارد اشتغال همزمان با دو کارفرمای مختلف یا داشتن دو سمت در یک کارفرما، حداکثر مدت کار روزانه نباید بیش از 12 ساعت باشد. با این حال، برخی از استثنائات اعمال می شود، به ویژه برای کارکنان در موسسات آموزشی و پزشکی، و همچنین تامین کنندگان انرژی، که در آن شیفت های طولانی مدت (تا 24 ساعت) با رعایت مقررات خاص مجاز است.

اضافه کاری و حین خدمت

اضافه کاری در ارمنستان فقط در شرایط خاص مجاز است. این شرایط شامل موارد اضطراری، بلایای طبیعی، یا شرایطی است که در آن توقف کار می تواند منجر به خسارات مالی قابل توجهی برای کارفرما یا نقض تعهدات قراردادی شود. علاوه بر این، اضافه کاری باید با رضایت کتبی کارمند انجام شود.

ساعات اضافه کاری نباید بیش از 4 ساعت در یک دوره دو روزه یا 180 ساعت در سال باشد. هنگام در نظر گرفتن ساعات عادی و اضافه کاری، کل مدت کار روزانه نباید از 12 ساعت تجاوز کند و محدودیت هفتگی نباید از 48 ساعت تجاوز کند. قابل ذکر است که نقش های مدیریتی از این محدودیت های اضافه کاری مستثنی هستند.

مقررات ویژه ای برای اضافه کاری و شیفت های شبانه در مورد افراد زیر سن قانونی و زنان باردار به منظور حفظ رفاه آنها وجود دارد.

ممکن است از کارمندان خواسته شود که در روزهای تعطیل تعیین شده خود یا خارج از ساعات کاری استاندارد کار کنند، عملی که به عنوان کار حین خدمت شناخته می شود. با این حال، چنین کاری نباید بیش از یک بار در هفته انجام شود و باید به 8 ساعت در روز محدود شود. در مواردی که کار کشیک بیش از این محدودیت ها باشد، کارمندان حق دارند درخواست مرخصی جبرانی در ماه بعد، مرخصی سالانه اضافی یا غرامت مالی مناسب کنند.

قوانین داخلی و ثبت سوابق

کارفرمایان مسئول ایجاد قوانین داخلی هستند که برنامه‌های کار و استراحت، قوانین اضافه‌کاری و کار در نوبت، استراحت‌های ناهار و سایر سیاست‌های مرتبط را مشخص می‌کند. علاوه بر این، آنها باید سوابق دقیق حضور کارکنان را برای اطمینان از رعایت مقررات کار نگهداری کنند. 

مرخصی سالانه در ارمنستان

کارمندان در ارمنستان مستحق مرخصی سالانه به مدت 20 روز کاری هستند. اگر کارفرما یک هفته کاری شش روزه را اجرا کند، این حق به 24 روز کاری افزایش می یابد. دسته‌های خاصی از کارگران، مانند آن‌هایی که در نقش‌های پرخطر یا استرس‌زا مشغولند، ممکن است واجد شرایط تعطیلات طولانی یا اضافی باشند.

مرخصی سالانه می تواند به صورت جزئی گرفته شود، اما حداقل یک قسمت از آن باید حداقل 10 روز کاری باشد. به طور معمول، کارمندان پس از اتمام شش ماه استخدام واجد شرایط مرخصی سالانه می شوند. برخی از کارگران ممکن است انعطاف پذیری برای انتخاب زمان مرخصی سالانه خود داشته باشند. هر مرخصی سالانه استفاده نشده را می توان به سال های بعد منتقل کرد اما باید در مدت 18 ماه استفاده شود. به طور کلی دریافت غرامت نقدی به جای مرخصی سالانه مجاز نیست. یک استثنا زمانی وجود دارد که رابطه کار خاتمه یابد، در این مرحله باید غرامت برای هر مرخصی استفاده نشده ارائه شود.

مرخصی زایمان

مرخصی زایمان در ارمنستان 140 روز است که 70 روز قبل از تولد کودک و 70 روز باقی مانده پس از زایمان اختصاص می یابد. مادران می توانند تا سه سال پس از تولد فرزند خود از مرخصی زایمان بدون حقوق استفاده کنند و در عین حال موقعیت خود را در محل کار حفظ کنند.

استراحت ناهار و استراحت بین شیفت

کارمندان پس از اتمام نیمی از ساعات کاری روزانه خود، اما حداکثر پس از 4 ساعت کار، حق استراحت ناهار را دارند. مدت زمان استراحت ناهار توسط کارفرما تعیین می شود اما نباید کمتر از 30 دقیقه یا بیشتر از 2 ساعت باشد. الزامات قانونی خاص، وقفه های اضافی را برای گروه های مختلف، از جمله خردسالان، مادران شیرده، کارگرانی که در معرض دمای شدید قرار دارند، و کسانی که در کارهای پرخطر یا استرس زا فعالیت می کنند، الزامی می کند.

حداقل باید 11 ساعت استراحت بین دو روز کاری (شیفت) وجود داشته باشد. علاوه بر این، استراحت استاندارد آخر هفته، که شنبه و یکشنبه را پوشش می دهد، معمولاً نباید کمتر از 35 ساعت باشد.

برگ های خاص

به غیر از مرخصی سالانه و زایمان، قانون کار ارمنستان چندین نوع مرخصی دیگر را نیز پیش بینی کرده است:

• مرخصی ویژه دانش آموزان برای آمادگی در امتحانات.
• مرخصی ویژه برای کارمندان معلول یا کسانی که از افراد معلول مراقبت می کنند، حداکثر 30 روز در سال.
• مرخصی بدون حقوق تا دو ماه برای همسر یکی از والدین در مرخصی زایمان.
• مرخصی مربوط به ازدواج مشتمل بر سه روز کاری.
• مرخصی سوگواری در صورت فوت یکی از اعضای خانواده که باید حداقل سه روز باشد.

تعطیلات عمومی

ارمنستان چندین تعطیلات رسمی را در زمانی که کارمندان مجبور به کار نیستند، برگزار می کند. این تعطیلات عمومی عبارتند از:

• 1-2 ژانویه (روز سال نو)
• 6 ژانویه (روز کریسمس)
• 28 ژانویه (روز ارتش)
• 8 مارس (روز جهانی زن)
• 24 آوریل (روز بزرگداشت نسل کشی ارامنه)
• 1 می (روز جهانی کارگر)
• 9 می (روز پیروزی و صلح)
• 28 مه (روز جمهوری)
• 5 جولای (روز قانون اساسی)
• 21 سپتامبر (روز استقلال)
• 31 دسامبر (روز سال نو)

مقررات استخدامی ارمنستان الزام می کند که حقوق ماهانه از طریق نقل و انتقالات بانکی پردازش شود، و اطمینان حاصل شود که کارمندان دستمزد خود را حداکثر تا پانزدهمین روز ماه بعد دریافت می کنند. پرداخت ها در ارمنستان عمدتاً به واحد پول محلی، درام ارمنستان انجام می شود.

از سال 2023، متوسط ​​حقوق ماهانه در ارمنستان تقریباً 690 دلار است. با این حال، صنعت پویای فناوری اطلاعات این روند را کاهش می‌دهد و پاداش رقابتی‌تری را ارائه می‌دهد. موقعیت های جونیور از حدود 800 دلار شروع می شود، در حالی که در پست های سطح متوسط ​​و ارشد حقوق بین 1,500 تا 3,500 دلار است.

از سال 2023، حداقل حقوق ماهانه در ارمنستان که 75,000 AMD (معادل 195 دلار) تعیین شده است، به عنوان یک معیار اساسی برای تضمین حقوق منصفانه عمل می کند. همچنین حداقل دستمزد ساعتی به شرح زیر است:
406 AMD (1,06 دلار) برای یک هفته کاری 40 ساعته
454 AMD (1,19 دلار) برای یک هفته کاری 36 ساعته
680 AMD (1.78 دلار) برای یک هفته کاری 24 ساعته

اضافه کاری در شرایط خاصی مجاز است که مثلاً توقف کار منجر به خسارات مادی به کارفرما یا نقض تعهدات قراردادی آن شود. حداکثر مدت زمان مجاز اضافه کاری به چهار ساعت در هر دو روز و 180 ساعت در سال محدود می شود. این تلاش اضافی، چه به طور منظم و چه اضافه کاری، نباید بیش از 12 ساعت در روز یا 48 ساعت در هفته باشد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که این محدودیت‌های اضافه کاری برای پست‌های مدیریتی که در دستورالعمل‌های داخلی کارفرما توضیح داده شده است، اعمال نمی‌شود.

ممکن است از کارمندان خواسته شود که در ساعات غیر کاری یا در روزهای غیر کاری کار کنند که معمولاً به عنوان کار حین کار شناخته می شود. با این حال، این عمل نباید بیش از یک بار در هفته انجام شود و حداکثر هشت ساعت در روز است. اگر کار در حال خدمت فراتر از این محدودیت ها باشد، کارمندان حق دارند یا درخواست مرخصی جبرانی در ماه بعد یا اضافه شدن زمان اضافی به کمک هزینه مرخصی سالانه خود داشته باشند. غرامت پولی نیز یک گزینه است.

شرایط خاص افزایش نرخ غرامت را ایجاب می کند:
اضافه کاری: مستلزم 50 درصد حق بیمه در دستمزد معمولی است.
کار شبانه (10 شب تا 6 صبح): مستلزم 30 درصد حق بیمه است.
کار در روزهای تعطیل رسمی و غیر کاری: 100٪ حق بیمه (یا جایگزین یک روز تعطیل اضافی) را الزامی می کند.

در ارمنستان، کارمندان ملزم به ارائه گواهی پزشکی هستند که معمولاً از یک کلینیک محلی یا سایر مراکز پزشکی شناخته شده گرفته می شود، به عنوان مدرک بیماری خود. برای پنج روز کاری اولیه بیماری، کارفرمایان مسئول غرامت هستند که 80٪ دستمزد معمولی را پوشش می دهد. پس از این دوره اولیه، دولت برای حمایت مالی در قالب اعتبارات مالیاتی اقدام می کند.

مرخصی زایمان به مدت استاندارد 140 روز تمدید می شود که به طور متفکرانه به 70 روز قبل از زایمان و 70 روز پس از زایمان تقسیم می شود. پرداخت مزایای زایمان از یک ترتیب متمایز پیروی می کند. پرداخت این مزایا به کارفرمایان سپرده شده است و دولت با ارائه کمک های مالی مداخله می کند. این کمک به شکل اعتبار مالیات بر درآمد اعطا شده به کارفرما، معادل مجموع مزایای تعلق می گیرد.

ارمنستان مرخصی پدری با حقوق پنج روز کاری ارائه می دهد. این دوره می تواند در یک بازه 30 روزه پس از تولد کودک مورد استفاده قرار گیرد.

قانون کار ارمنستان به طور کلی کارفرمایان را موظف نمی کند که مزایایی از جمله بیمه درمانی را برای کارکنان خود ارائه دهند. با این حال، بسیاری از شرکت ها بیمه پزشکی را به صورت اختیاری به نیروی کار خود تعمیم می دهند. این ماده به کارکنان اجازه می دهد تا بر اساس ترجیحات شخصی خود به مزایای بیمه درمانی دسترسی داشته باشند.

پوشش بیمه سلامت از طریق کلیه شرکت های بیمه دارای مجوز در ارمنستان که در حال حاضر تعداد آنها شش عدد می باشد در دسترس است. این شرکت ها بسته های بیمه درمانی متنوعی را با توجه به نیازها و ترجیحات مختلف ارائه می دهند. هزینه های مرتبط معمولا بین 300 تا 600 دلار در سال برای هر کارمند متغیر است.

ارائه دهندگان بیمه سلامت:
بیمه SIL
بیمه ارمنستان
اینگو ارمنستان
بیمه نیری
بیمه RESO
بیمه لیگا (ارمنستان ROSGOSSTRAKH سابق)

کمک های کارفرمایان به بیمه درمانی با پیامدهای مالیاتی خاصی همراه است. پرداخت های سالانه تا سقف 300 دلار (10,000 درام در ماه) به ازای هر کارمند، درآمد غیر مشمول مالیات برای کارمندان تلقی می شود. با این حال، هر پرداختی که از این آستانه فراتر رود، مالیات با نرخ استاندارد را جذب می کند.

هنگامی که یک کارمند تحت آزمایش آزمایشی است، کارفرما این حق را برای خود محفوظ می دارد که با ارائه یک دوره اخطاری سه روزه، قرارداد را فسخ کند. دوره آزمایشی تعیین شده در قرارداد استخدام ایجاد می شود و معمولاً بیش از سه ماه طول نمی کشد.

چارچوب کار ارمنستان قراردادهای مدت معین را تحت شرایط خاص در نظر می گیرد. زمانی که ترتیبات نامحدود به دلیل ماهیت یا شرایط کاری غیرعملی باشد، این قراردادها به عنوان جایگزین عمل می کنند. قراردادهای مدت ثابت در سناریوهای زیر اهمیت پیدا می کنند:
1. کار فصلی.
2. تکالیف موقت: برای کارهایی که تا دو ماه طول می کشد مناسب است.
3. جایگزینی موقت: مناسب مواردی است که یک کارمند غایب به طور موقت جایگزین می شود.
4. استخدام کارگر خارجی: مناسب برای مدت مجوز اقامت یک کارگر خارجی.
5. استخدام بازنشستگان: مربوط به استخدام افراد در سن بازنشستگی گذشته است.

ذکر این نکته ضروری است که در ارمنستان این فرض وجود دارد که یک قرارداد با مدت معین در صورتی که ظرف یک ماه پس از انقضای قرارداد قبلی تمدید یا تمدید شود، به یک قرارداد نامحدود تبدیل می شود. با این حال، اگر ماهیت یا شرایط اثر، قراردادهای نامحدود را غیرقابل اجرا کند، این فرض اعمال نمی شود.

در ارمنستان، کارفرمایان این اختیار را دارند که اقدامات انضباطی خاصی را در زمانی که کارکنان نتوانند استانداردهای رفتار یا عملکرد مورد انتظار را برآورده کنند، اعمال کنند. این اقدامات برای حفظ نظم و انضباط در محیط کار طراحی شده است. در اینجا اقدامات انضباطی و رویه های کلیدی مربوط به استخدام در ارمنستان آمده است:

1. هشدار: یک کارفرما می تواند به کارمندی که قوانین یا استانداردهای محل کار را نقض کرده است، اخطار کتبی بدهد. این اخطار به عنوان یک اطلاعیه رسمی از موضوع عمل می کند و به کارمند اطلاع می دهد که تخلفات بعدی ممکن است منجر به اقدامات انضباطی شدیدتر شود. درک قوانین استخدام در ارمنستان برای اطمینان از اینکه چنین اقداماتی به صورت قانونی انجام می شود بسیار مهم است.
2. هشدار جدی: در موارد تخلف شدیدتر یا مکرر، کارفرما می تواند اخطار اکید بدهد. این یک شکل قوی تر از اقدامات انضباطی است و نشان دهنده نگرانی کارفرما در مورد رفتار یا عملکرد کارمند است. رعایت قوانین استخدامی در ارمنستان تضمین می کند که این روند منصفانه و عادلانه است.
3. خاتمه اشتغال: در شدیدترین موارد که اعمال یا رفتار کارمند به طور جدی روابط کاری یا منافع شرکت را تضعیف می کند، کارفرما ممکن است قرارداد کاری کارمند را فسخ کند. فسخ باید آخرین راه حل در نظر گرفته شود و باید با دلایل معتبر پشتیبانی شود. آنهایی که کار در ارمنستان باید از این مقررات آگاه باشد، به خصوص کار در ارمنستان برای خارجی هاs، برای اطمینان از درک حقوق و تعهدات خود. برای کسانی که به مجوز کار در ارمنستان نیاز دارند، رعایت این رویه های انضباطی برای حفظ وضعیت قانونی آنها ضروری است.

قبل از اعمال هر گونه اقدام انضباطی، کارفرما موظف است مراحل خاصی را دنبال کند:

1. پیشنهاد برای توضیحات: کارفرما باید به کارمند فرصت ارائه توضیحات کتبی در مورد حادثه یا تخلف را بدهد. این مرحله به کارمند اجازه می دهد تا دیدگاه خود را در مورد موضوع ارائه دهد.

2. بررسی توضیحات: کارفرما موظف است توضیحات کتبی کارمند را به همراه سایر شرایط مربوط به حادثه یا تخلف به طور کامل ملاحظه کند.

3. تصمیم کتبی: در صورتی که کارفرما پس از رسیدگی به توضیحات و شرایط تشخیص داد که اقدام انضباطی لازم الاتباع است، باید تصمیم کتبی صادر کند. این تصمیم باید به وضوح دلایل اقدام انضباطی را مشخص کند و مشخص کند که آیا این اقدام اخطار، اخطار شدید یا پایان کار است.

4. تنظیم وقت: تصمیم کتبی در مورد برخورد انضباطی باید ظرف یک ماه از زمان کشف اقدام یا عدم اقدام منجر به حادثه اتخاذ شود. به طور کلی، این تصمیم نباید بیش از شش ماه پس از وقوع حادثه یا تخلف اولیه به تعویق بیفتد.

پایان کار در ارمنستان شامل مراحل و شرایط خاصی بر اساس نوع قرارداد کار و طرف شروع کننده فسخ می باشد.

فسخ با توافق متقابل: با توافق کارفرما و کارمند می توان کار را فسخ کرد. طرفی که پیشنهاد فسخ را دریافت می کند هفت روز فرصت دارد تا آن را قبول یا رد کند. عدم اقدام در این مدت رد محسوب می شود. فسخ باید در یک توافقنامه رسمی با مشخص کردن شرایط و ضوابط، از جمله تاریخ پایان و غرامت، مستند شود.

پایان کار با مدت معین: قراردادهای کار با مدت معین در تاریخ مشخص شده به پایان می رسد. هر یک از طرفین باید حداقل یک اخطار 10 روزه برای فسخ قرارداد ارائه دهند. اگر کارمند در روز بعد از تاریخ پایان به محل کار خود مراجعه نکند، کار خاتمه یافته تلقی می شود. اگر استخدام پس از تاریخ پایان بدون توافق جدید ادامه یابد، به طور خودکار به یک قرارداد با مدت نامحدود تبدیل می شود.

فسخ یک طرفه کارمند: کارمند می تواند با اخطار 30 روزه قرارداد کاری خود (مدت ثابت یا نامحدود) را به صورت یک طرفه فسخ کند. اخطار پنج روزه در موارد بیماری یا از کارافتادگی کارمند که اشتغال را غیرممکن می‌کند یا کارفرما قوانین یا شرایط قرارداد را نقض می‌کند کافی است. قانون کار شامل یک دوره "سرد شدن" سه روز کاری است که طی آن کارمند می تواند اخطار پایان کار را پس بگیرد.

پایان کار توسط کارفرما برای مدت نامحدود: در صورت وجود دلایل قانونی برای پایان کار، کارفرمایان می توانند برای پایان کار برای مدت نامحدود اقدام کنند (جدول زیر را ببینید).

در ارمنستان، یک قانون پایه مستلزم کسر 20٪ مالیات بر درآمد شخصی از حقوق است، عوامل متعددی برای تعیین بدهی های مالیاتی افراد نقش دارند.

رژیم مالیاتی کارفرما:
برخی از کارفرمایان که از امتیازات مالیاتی ویژه برخوردار هستند، مزایای کاهش نرخ مالیات را به نیروی کار خود تعمیم می دهند. یک نمونه نمونه مربوط به شرکت های فناوری اطلاعات است که توسط وزارت فناوری عالی تأیید شده است. چنین شرکت‌هایی که حداکثر 30 نفر را استخدام می‌کنند، از یک رژیم مالیاتی متمایز لذت می‌برند که در آن حقوق کارمندان با 10 درصد سود به جای 21 درصد معمولی مشمول مالیات می‌شود. علاوه بر این، مشوق های مالیاتی به نهادهای فناوری اطلاعات که بیش از 10 فرصت شغلی را در یک ماه ایجاد می کنند، گسترش می یابد.

کارمندان "کسب و کارهای خرد" که به شرکت هایی با فروش سالانه کمتر از 60,000 دلار اشاره می کنند، از مالیات بر درآمد یکسان ساده شده پیروی می کنند. این مبلغ 5,000 AMD (حدود 13 دلار) در ماه است که یک رویکرد مالیاتی ساده را برای افراد واجد شرایط ارائه می دهد.

مالیات کارمند در مقابل پیمانکار مستقل:
در حوزه مالیات کارمندان و پیمانکاران مستقل، تفاوت هایی ظاهر می شود. کارمندان معمولاً با کسر مالیات خودکار مواجه می شوند که آنها را از تشکیل پرونده یا پرداخت مستقیم مالیات معاف می کند. برعکس، پیمانکاران مستقل دارای گزینه ثبت نام به عنوان مالیات دهندگان هستند که اغلب به عنوان "کارآفرینان خصوصی" طبقه بندی می شوند. این راه به پیمانکاران مستقل امکان می دهد تا بار مالیاتی خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. کسانی که درآمد سالانه آنها از حدود 290,000 دلار تجاوز نمی کند، می توانند مالیات را تا 5 درصد کاهش دهند. در سناریوهای خاص، درآمد سالانه بیش از 60,000 دلار ممکن است حتی منجر به نرخ مالیات 0٪ شود.

مسئولیت کارفرما در ارمنستان

کارفرمایان در ارمنستان به طور کلی در قبال صدمات ناشی از کار، از جمله بیماری های شغلی، که توسط کارکنان خود متحمل می شوند، مسئولیت دارند. غرامت برای چنین صدماتی با رعایت قوانین استاندارد مشخص شده در قانون مدنی تعیین می شود. به طور معمول، این غرامت، درآمدهای از دست رفته و هزینه‌های مربوط به درمان پزشکی را پوشش می‌دهد، که ممکن است شامل دارو، پروتز، مراقبت پرستاری، تغذیه تکمیلی و سایر هزینه‌های مرتبط باشد. در مواردی که جراحت منجر به فوت کارمند شود، کارفرما مسئول هزینه های تشییع جنازه و پرداخت غرامت به اعضای خانواده کارمند متوفی به ویژه کسانی است که تحت تکفل متوفی بوده اند. با این حال، توجه به این نکته مهم است که خسارات کیفری و خسارات معنوی معمولاً در ارمنستان اعطا نمی شود. علاوه بر این، ارمنستان غرامت کارگران یا طرح های بیمه مشابه را الزامی نمی کند.

همچنین کارفرمایان معمولاً مسئول هر گونه خسارت ناشی از کارمندان خود (و گاهی اوقات حتی پیمانکاران فردی) هستند، زمانی که چنین خسارتی در حین انجام وظایف کاری کارمند رخ می دهد، مفهومی که به عنوان مسئولیت جانشین شناخته می شود. کارفرمایانی که خسارات وارده را جبران می‌کنند، معمولاً این حق را دارند که علیه کارمند مسئول، دعوای رجوع کنند.

مسئولیت کارکنان

کارمندان در ارمنستان ممکن است مسئول هر گونه خسارت، از جمله سود از دست رفته، ناشی از تخریب، بی توجهی، سوء استفاده یا سایر اشکال آسیب به دارایی کارفرما باشند. آنها همچنین ممکن است برای جرائم عمدی ارتکاب یافته مسئول شناخته شوند. با این حال، محدودیت های خاصی برای مسئولیت کارکنان وجود دارد:

1. مسئولیت محدود: به عنوان یک قاعده کلی، مسئولیت کارمندان به سه برابر میانگین حقوق ماهانه محدود می شود. این محدودیت در مورد خسارات ناشی از عمد، در نتیجه یک جرم کیفری، یا به دلیل از بین رفتن ابزار، مواد یا تجهیزات و یا اگر خسارت تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر ایجاد شده باشد، اعمال نمی شود.

2. توافقنامه مسئولیت مادی کامل: اگر کارمندی داوطلبانه توافق نامه ای را درباره مسئولیت کامل مادی امضا کند، ممکن است کاملاً مسئول شناخته شود. چنین توافقی باید مطابق با قانون کار باشد.

3. کسر از حقوق: در صورتی که کارفرما تصمیم بگیرد مبالغی را که به دلیل خسارت وارد شده به کارمند خودداری کند، باید ظرف یک ماه پس از تشخیص خسارت، این تصمیم را به کارمند اطلاع دهد. این کسر نباید از 50 درصد حقوق ماهانه کارمند تجاوز کند و مابقی آن نباید کمتر از حداقل حقوق مقرر در قانون باشد.

ارمنستان تعهد قوی به حقوق برابر و قوانین ضد تبعیض دارد. اصول و مقررات کلیدی زیر برای تضمین رفتار برابر و عدم تبعیض در محل کار وجود دارد:

1. دستمزد برابر برای مردان و زنان: زن و مرد برای یک نوع کار مستحق دریافت حقوق مساوی هستند. پرداخت غرامت به مردان و زنان در صورت انجام کار مشابه اکیداً ممنوع است.
2. منع تبعیضقانون ارمنستان تبعیض را بر اساس عوامل مختلف از جمله جنسیت، سن، ناتوانی، نژاد، رنگ، منشأ قومی یا اجتماعی، ویژگی‌های ژنتیکی، زبان، مذهب، جهان بینی، دیدگاه‌های سیاسی یا سایر دیدگاه‌ها، ملیت، وضعیت مالی، تولد یا سایر موارد شخصی ممنوع می‌کند. و شرایط اجتماعی این ممنوعیت به موقعیت هایی مانند بارداری نیز می رسد.
3. توجیه مشروع: هرگونه رفتار کمتر مساعد با کارکنان باید با هدفی مشروع توجیه شود. علاوه بر این، ابزارهای به کار رفته برای رسیدن به آن هدف باید ضروری و متناسب تلقی شوند.
4. استخدام کارگران دارای معلولیت: کارفرمایان با بیش از 100 کارمند موظفند حداقل 1% از پست خود را به کارگران دارای معلولیت اختصاص دهند. از طرف دیگر، آنها باید سالانه 300,000 AMD (تقریباً 776 دلار) برای هر موقعیت به یک صندوق ویژه دولتی کمک کنند.

در ارمنستان، اختلافات کارگری معمولاً از طریق فرآیندهای قانونی رسیدگی می شود و می تواند در دادگاه های صلاحیت عمومی مطرح شود. در اینجا جنبه های کلیدی حل و فصل اختلافات کارگری در ارمنستان آورده شده است:

1. دادرسی: دعاوی کارگری معمولا در دادگاه های عمومی رسیدگی می شود. برای مواردی که مربوط به فسخ قرارداد کار، اصلاحات یا اقدامات انضباطی است، رسیدگی سریع تا سه ماه ممکن است اعمال شود.

2. داوری: یک شرط داوری می تواند در قرارداد کار گنجانده شود که اجازه می دهد اختلافات از طریق داوری حل شود. با این حال، کارمند هنوز این اختیار را دارد که دادگاه را برای حل اختلاف انتخاب کند، مگر اینکه پس از بروز اختلاف، با داوری موافقت کند.

3. میانجیگری: میانجیگری در اختلافات کارگری نیز با کمک یک میانجی خبره قابل ارائه است. در برخی موارد، دادگاه ممکن است جلسات میانجیگری را برای تلاش برای دستیابی به یک راه حل اجباری کند.

4. قانون محدودیتها: برای دعاوی مربوط به اختلافات کارگری یک دوره سه ساله محدودیت کلی وجود دارد. با این حال، استثنائات خاصی اعمال می شود:

   • این محدودیت در مورد مطالبات مربوط به دستمزد پرداخت نشده، حفظ آبرو و حیثیت کارمند و همچنین جبران خسارت ناشی از مرگ غیرقانونی یا صدمات شخصی اعمال نمی شود.
   • دعاوی چالش برانگیز فسخ استخدام دارای مدت زمان کوتاه تری دو ماهه است.
   • محدودیت یک ساله برای افراد وجود دارد که ادعا کنند رابطه کاری آنها واجد شرایط "استخدام" است.

در ارمنستان، اجرای مقررات قانون کار توسط سرویس بهداشت و بازرسی کار نظارت می شود. این سازمان دولتی نقش مهمی در حصول اطمینان از رعایت قوانین و مقررات کار ایفا می کند. در اینجا چند نکته کلیدی در مورد اجرای مقررات قانون کار در ارمنستان آورده شده است:

1. تخلفات اداری: عدم رعایت مقررات کار تخلف اداری محسوب می شود. پیامدهای چنین تخلفاتی معمولاً شامل اخطار یا جریمه می شود. به عنوان مثال، جریمه های 50,000 AMD (129 دلار) ممکن است برای تخلفات مختلف اعمال شود، مانند استخدام کارمندان بدون بررسی گذرنامه/کارت شناسایی یا سوابق نظامی، استخدام کارگران غیرمجاز، درگیر کردن افراد زیر سن قانونی، زنان باردار یا مادران شیرده در کارهای غیرمجاز، عدم موفقیت. انجام معاینات پزشکی لازم، نقض قوانین ایمنی کار، مداخله در فعالیت های نمایندگان کارگران، یا انجام تبعیض یا انتقام گیری علیه کارکنان شرکت کننده در اعتصاب.
2. مجازات های کیفری: در برخی موارد جدی ممکن است مجازات های کیفری از جمله جزای نقدی و حبس اعمال شود. برای مثال:
   • اخراج کارمندی که باردار است یا فرزند زیر سه سال دارد بدون دلیل موجه می تواند منجر به مجازات کیفری شود.
   • افرادی که مسئول نقض قوانین ایمنی کار هستند که منجر به آسیب جدی، بیماری شغلی یا مرگ می شود نیز ممکن است با مجازات های کیفری روبرو شوند.

ارمنستان یکی از کشورهای عضو کنوانسیون برن، TRIPS (WTO)، معاهده حق نسخه برداری WIPO، کنوانسیون پاریس و معاهده همکاری ثبت اختراع ("PCT") است.

الزامات قراردادی برای به دست آوردن مالکیت مالکیت معنوی برای پیمانکاران و کارکنان متفاوت است.

اتباع کشورهای EAEU (روسیه، بلاروس، قزاقستان و قرقیزستان) از الزامات مجوز کار معاف هستند و واجد شرایط دریافت گواهی قانونی بودن اقامت هستند. سایر اتباع خارجی باید مجوز کار و کارت اجازه اقامت موقت 1 ساله دریافت کنند.

کارفرمایان باید برای کار و اجازه اقامت از طرف کارمندان خارجی درخواست دهند مگر اینکه معاف شوند. آنها ملزم به تکمیل فرآیند از طریق پلت فرم آنلاین سرویس مهاجرت، workpermit.am هستند. این فرآیند شامل ارزیابی بازار کار ارمنستان برای تعیین اینکه آیا کارگران ارمنی واجد شرایط در دسترس هستند یا خیر. ممکن است از کارفرما خواسته شود که با نامزدهای ارمنی که توسط اداره مهاجرت معرفی شده اند مصاحبه کند. اگر کاندیدای مناسبی پیدا نشد، کارفرما می‌تواند برای یک کارگر خارجی خاص درخواست مجوز کار کند و به آن‌ها اجازه شروع کار در ارمنستان را بدهد.

صدور مجوز کار و اقامت موقت معمولاً حدود 2 ماه طول می کشد. هزینه دولتی برای دریافت کار و اجازه اقامت موقت 105,000 درام (تقریباً 271 دلار آمریکا) است.

مدارک زیر باید توسط کارفرما به پلتفرم آنلاین خدمات مهاجرت ارسال شود:

• پاسپورت کارمند
• یک قطعه عکس در اندازه گذرنامه (3x4 سانتی متر)
• تعهدنامه امضا شده توسط کارفرما برای امضای قرارداد کاری با کارمند در آینده
• اثبات پرداخت هزینه های دولتی
• مدارک تحصیلی یا صلاحیت با مجوز کنسولی یا آپوستیل (در صورت وجود)

اطلاعات دقیق در مورد مقررات ویزا برای شهروندان کشورهای مختلف در دسترس است در وب سایت ما.

بله، قانون کار ارمنستان شامل تعدادی از حمایت ها و تضمین ها برای کارمندان است. این تدابیر حفاظتی از قوانین مربوط به خاتمه کار، از جمله دلایل و اطلاعیه های قبلی، تا وسعت مرخصی ها مانند مرخصی سالانه، استعلاجی و زایمان را شامل می شود. کارکنان همچنین از سپر مسئولیت محدود، در کنار سایر ضمانت‌ها، برخوردار هستند. با این حال، پیمانکاران مستقل فاقد حمایت قانونی خاص هستند، که به طرفین امکان می دهد بندهای مختلفی را در قراردادهای خدمات بر اساس اصول آزادی قراردادی شرط کنند. بنابراین، از دیدگاه کارفرما، درگیر کردن کارگران به‌عنوان پیمانکار به‌جای کارمندان، عموماً مزایای مشخصی را ارائه می‌دهد. در مورد خود پیمانکاران، آنها به طور بالقوه می توانند از نرخ های مالیاتی پایین تر (از 0٪ تا 5٪) با داشتن یک قرارداد خدمات بهره مند شوند، برخلاف نرخ مالیات بر درآمد شخصی 21٪ در ارمنستان.

تمایز بین یک کارمند و یک پیمانکار همیشه خیلی واضح نیست و خطر طبقه بندی اشتباه وجود دارد. مشابه قوانین بسیاری از کشورهای دیگر، برای ارزیابی سطح استقلال کارگر می توان ملاحظاتی را در نظر گرفت که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• دستیابی به یک نتیجه خاص در مقابل کار در یک موقعیت خاص
• برنامه کاری رایگان در مقابل ساعات کاری خاص
• به طور مستقل کار کنید در مقابل دستورات کارفرما
• کار با سایر مشتریان v. کار منحصراً برای کارفرما
• پرداخت برای نتایج کار در مقابل پرداخت دوره ای حقوق
• استفاده از ابزار خود v. استفاده از ابزارهای ارائه شده توسط کارفرما
• توانایی واگذاری وظایف به دیگران در مقابل کار به صورت حضوری

خطرات طبقه بندی اشتباه را نباید دست کم گرفت. اگرچه جریمه ها ممکن است از حدود 130 دلار برای هر تخلف تجاوز نکند، اختلافات می تواند منجر به پیامدهای مهم تری شود. دعواهای حقوقی ممکن است سال ها طول بکشد و به طور بالقوه به تعهد کارفرما برای بازگرداندن یک کارگر سابق به کار و ارائه میانگین حقوق های عقب افتاده در طول اختلاف ختم شود. این بدهی طولانی مدت می تواند منجر به بار مالی قابل توجهی شود.

در ارمنستان، یک قانون پایه مستلزم کسر 20٪ مالیات بر درآمد شخصی از حقوق است، عوامل متعددی برای تعیین بدهی های مالیاتی افراد نقش دارند.

رژیم مالیاتی کارفرما:
برخی از کارفرمایان که از امتیازات مالیاتی ویژه برخوردار هستند، مزایای کاهش نرخ مالیات را به نیروی کار خود تعمیم می دهند. یک نمونه نمونه مربوط به شرکت های فناوری اطلاعات است که توسط وزارت فناوری عالی تأیید شده است. چنین شرکت‌هایی که حداکثر 30 نفر را استخدام می‌کنند، از یک رژیم مالیاتی متمایز لذت می‌برند که در آن حقوق کارمندان با 10 درصد سود به جای 21 درصد معمولی مشمول مالیات می‌شود. علاوه بر این، مشوق های مالیاتی به نهادهای فناوری اطلاعات که بیش از 10 فرصت شغلی را در یک ماه ایجاد می کنند، گسترش می یابد.

کارمندان "کسب و کارهای خرد" که به شرکت هایی با فروش سالانه کمتر از 60,000 دلار اشاره می کنند، از مالیات بر درآمد یکسان ساده شده پیروی می کنند. این مبلغ 5,000 AMD (حدود 13 دلار) در ماه است که یک رویکرد مالیاتی ساده را برای افراد واجد شرایط ارائه می دهد.

مالیات کارمند در مقابل پیمانکار مستقل:
در حوزه مالیات کارمندان و پیمانکاران مستقل، تفاوت هایی ظاهر می شود. کارمندان معمولاً با کسر مالیات خودکار مواجه می شوند که آنها را از تشکیل پرونده یا پرداخت مستقیم مالیات معاف می کند. برعکس، پیمانکاران مستقل دارای گزینه ثبت نام به عنوان مالیات دهندگان هستند که اغلب به عنوان "کارآفرینان خصوصی" طبقه بندی می شوند. این راه به پیمانکاران مستقل امکان می دهد تا بار مالیاتی خود را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. کسانی که درآمد سالانه آنها از حدود 290,000 دلار تجاوز نمی کند، می توانند مالیات را تا 5 درصد کاهش دهند. در سناریوهای خاص، درآمد سالانه بیش از 60,000 دلار ممکن است حتی منجر به نرخ مالیات 0٪ شود.

کارفرمایان فرآیند را با درخواست مدرک شناسایی کارمند، مانند گذرنامه یا شناسه ملی، همراه با شماره تامین اجتماعی (SSN) آغاز می کنند. این اسناد اولیه پایه و اساس ثبت دقیق را ایجاد می کند.

برای اتباع خارجی که قصد کار در مرزهای ارمنستان را دارند، الف اجازه کار ممکن است لازم باشد با این حال، به ویژه برای اتباع برخی کشورها، مانند کشورهای عضو EAEU، معافیت های خاصی اعمال می شود. علاوه بر این، متخصصان متخصص در زمینه هایی مانند علوم طبیعی، فناوری اطلاعات، امور مالی و مدیریت نیز از معافیت مجوز کار برخوردار هستند.

قرارداد کار (یا تصمیم کارفرما برای استخدام کارمند) باید حاوی اطلاعاتی در مورد وظایف کارگر، محل کار، مدت قرارداد (برای مدت معین یا نامحدود و غیره)، تاریخ شروع، دوره آزمایشی باشد. (در صورت وجود)، حقوق، پاداش و سایر غرامت، ساعات کار، مرخصی سالانه، و غیره. اگر کارگر خارجی باشد، توافقنامه همچنین باید مشخص کند که چه کسی هزینه های مربوط به حمل و نقل به/از ارمنستان، اقامت، بیمه، ثبت آدرس آدرس را متقبل می شود. ، و غیره.

امضای الکترونیکی دارای اعتبار قانونی در ارمنستان است.

قوانین مالیاتی ارمنستان کارفرمایان را ملزم می کند که در صورت استخدام جدید کارمندان یا ارائه دهندگان خدمات به صورت الکترونیکی اداره مالیات را مطلع کنند. 

در چشم انداز اشتغال ارمنستان، فسخ زودهنگام قرارداد کار به طور کلی به دلایل خاصی محفوظ است. با این حال، این محدودیت شامل قراردادهای خدماتی نمی شود که می توانند بر اساس شرایط تعیین شده آنها منعقد شوند.

کارمندان می توانند از طریق اطلاعیه کتبی حداقل 30 روز قبل قرارداد کاری خود را فسخ کنند. کارفرما می تواند قرارداد را به دلایلی فسخ کند، مانند
1. در موارد انحلال یا اخراج کارفرما به دلیل تغییر در ضرورت تولید، شرایط اقتصادی، عوامل تکنولوژیکی یا سازمان کارگری، اخطار دو ماهه الزامی است.
2. برای عدم رعایت الزامات موقعیت یا وظایف شغلی به دلیل مسائل بهداشتی یا عدم صلاحیت، مدت اخطار از 14 تا 60 روز مشروط به مدت خدمت کارمند است. اگر کارمندی از کارافتادگی طولانی مدت (120 روز متوالی یا 140 روز در یک سال) تجربه کند یا به سن بازنشستگی برسد، اخطار پایان کار قابل اجرا است.
3. بدون اطلاع قبلی، در صورت کوتاهی منظم کارمند از انجام وظایف خود بدون دلیل موجه. از دست دادن اعتماد به کارمند؛ گزارش کارمند به کار تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر؛ غیبت کارمند از محل کار برای یک روز کاری کامل (شیفت)، بدون دلیل موجه.

برخی از شرایط، پرداخت های پایان خدمت را ایجاب می کند که از 10 تا 44 روز دستمزد متغیر است. این غرامت زمانی تعلق می گیرد که قراردادها به دلیل انحلال یا اخراج کارفرما و همچنین مسائل مربوط به عملکرد خاتمه یابد.

در ارمنستان، مجموعه ای از 12 تعطیلات رسمی تقویم را مشخص می کند که هر کدام در بافت فرهنگی کشور دارای اهمیت هستند. این تعطیلات به شرح زیر است:

1-2 ژانویه: روزهای سال نو
ژانویه 6: روز کریسمس
ژانویه 28: روز ارتش
8 مارس: روز جهانی زن
آوریل 24: روز بزرگداشت نسل کشی ارامنه
ممکن است 1: روز جهانی کارگر
ممکن است 9: روز پیروزی و صلح
ممکن است 28: روز جمهوری
جولای 5: روز قانون اساسی
سپتامبر 21: روز استقلال
31 دسامبر: روز سال نو

مقررات استخدامی در ارمنستان حق مرخصی سالانه 20 روز کاری را برای کارمندان الزامی می کند. قابل ذکر است، هر بخش استفاده نشده از این مرخصی را می توان به سال های بعد منتقل کرد. با این حال، استفاده از این روزهای انباشته در 18 ماه ضروری است.

طبق قوانین کار ارمنستان، کارمندان باید حداقل 30 دقیقه استراحت ناهار داشته باشند. این وقفه باید پس از اتمام نیمی از ساعات کاری شبانه روز فراهم شود تا از توزیع عادلانه در روز کاری اطمینان حاصل شود. نکته مهم این است که این استراحت ناهار باید در 4 ساعت اول کار اختصاص داده شود.

در ارمنستان، کارمندان ملزم به ارائه گواهی پزشکی هستند که معمولاً از یک کلینیک محلی یا سایر مراکز پزشکی شناخته شده گرفته می شود، به عنوان مدرک بیماری خود. برای پنج روز کاری اولیه بیماری، کارفرمایان مسئول غرامت هستند که 80٪ دستمزد معمولی را پوشش می دهد. پس از این دوره اولیه، دولت برای حمایت مالی در قالب اعتبارات مالیاتی اقدام می کند.

مرخصی زایمان به مدت استاندارد 140 روز تمدید می شود که به طور متفکرانه به 70 روز قبل از زایمان و 70 روز پس از زایمان تقسیم می شود. پرداخت مزایای زایمان از یک ترتیب متمایز پیروی می کند. پرداخت این مزایا به کارفرمایان سپرده شده است و دولت با ارائه کمک های مالی مداخله می کند. این کمک به شکل اعتبار مالیات بر درآمد اعطا شده به کارفرما، معادل مجموع مزایای تعلق می گیرد.

ارمنستان مرخصی پدری با حقوق پنج روز کاری ارائه می دهد. این دوره می تواند در یک بازه 30 روزه پس از تولد کودک مورد استفاده قرار گیرد.

اضافه کاری در شرایط خاصی مجاز است که مثلاً توقف کار منجر به خسارات مادی به کارفرما یا نقض تعهدات قراردادی آن شود. حداکثر مدت زمان مجاز اضافه کاری به چهار ساعت در هر دو روز و 180 ساعت در سال محدود می شود. این تلاش اضافی، چه به طور منظم و چه اضافه کاری، نباید بیش از 12 ساعت در روز یا 48 ساعت در هفته باشد. با این حال، توجه به این نکته مهم است که این محدودیت‌های اضافه کاری برای پست‌های مدیریتی که در دستورالعمل‌های داخلی کارفرما توضیح داده شده است، اعمال نمی‌شود.

ممکن است از کارمندان خواسته شود که در ساعات غیر کاری یا در روزهای غیر کاری کار کنند که معمولاً به عنوان کار حین کار شناخته می شود. با این حال، این عمل نباید بیش از یک بار در هفته انجام شود و حداکثر هشت ساعت در روز است. اگر کار در حال خدمت فراتر از این محدودیت ها باشد، کارمندان حق دارند یا درخواست مرخصی جبرانی در ماه بعد یا اضافه شدن زمان اضافی به کمک هزینه مرخصی سالانه خود داشته باشند. غرامت پولی نیز یک گزینه است.

شرایط خاص افزایش نرخ غرامت را ایجاب می کند:
اضافه کاری: مستلزم 50 درصد حق بیمه در دستمزد معمولی است.
کار شبانه (10 شب تا 6 صبح): مستلزم 30 درصد حق بیمه است.
کار در روزهای تعطیل رسمی و غیر کاری: 100٪ حق بیمه (یا جایگزین یک روز تعطیل اضافی) را الزامی می کند.

قانون کار ارمنستان به طور کلی کارفرمایان را موظف نمی کند که مزایایی از جمله بیمه درمانی را برای کارکنان خود ارائه دهند. با این حال، بسیاری از شرکت ها بیمه پزشکی را به صورت اختیاری به نیروی کار خود تعمیم می دهند. این ماده به کارکنان اجازه می دهد تا بر اساس ترجیحات شخصی خود به مزایای بیمه درمانی دسترسی داشته باشند.

پوشش بیمه سلامت از طریق کلیه شرکت های بیمه دارای مجوز در ارمنستان که در حال حاضر تعداد آنها شش عدد می باشد در دسترس است. این شرکت ها بسته های بیمه درمانی متنوعی را با توجه به نیازها و ترجیحات مختلف ارائه می دهند. هزینه های مرتبط معمولا بین 300 تا 600 دلار در سال برای هر کارمند متغیر است.

ارائه دهندگان بیمه سلامت:
بیمه SIL
بیمه ارمنستان
اینگو ارمنستان
بیمه نیری
بیمه RESO
بیمه لیگا (ارمنستان ROSGOSSTRAKH سابق)

کمک های کارفرمایان به بیمه درمانی با پیامدهای مالیاتی خاصی همراه است. پرداخت های سالانه تا سقف 300 دلار (10,000 درام در ماه) به ازای هر کارمند، درآمد غیر مشمول مالیات برای کارمندان تلقی می شود. با این حال، هر پرداختی که از این آستانه فراتر رود، مالیات با نرخ استاندارد را جذب می کند.

مقررات استخدامی ارمنستان الزام می کند که حقوق ماهانه از طریق نقل و انتقالات بانکی پردازش شود، و اطمینان حاصل شود که کارمندان دستمزد خود را حداکثر تا پانزدهمین روز ماه بعد دریافت می کنند. پرداخت ها در ارمنستان عمدتاً به واحد پول محلی، درام ارمنستان انجام می شود.

از سال 2023، متوسط ​​حقوق ماهانه در ارمنستان تقریباً 690 دلار است. با این حال، صنعت پویای فناوری اطلاعات این روند را کاهش می‌دهد و پاداش رقابتی‌تری را ارائه می‌دهد. موقعیت های جونیور از حدود 800 دلار شروع می شود، در حالی که در پست های سطح متوسط ​​و ارشد حقوق بین 1,500 تا 3,500 دلار است.

از سال 2023، حداقل حقوق ماهانه در ارمنستان که 75,000 AMD (معادل 195 دلار) تعیین شده است، به عنوان یک معیار اساسی برای تضمین حقوق منصفانه عمل می کند. همچنین حداقل دستمزد ساعتی به شرح زیر است:
406 AMD (1,06 دلار) برای یک هفته کاری 40 ساعته
454 AMD (1,19 دلار) برای یک هفته کاری 36 ساعته
680 AMD (1.78 دلار) برای یک هفته کاری 24 ساعته

هنگامی که یک کارمند تحت آزمایش آزمایشی است، کارفرما این حق را برای خود محفوظ می دارد که با ارائه یک دوره اخطاری سه روزه، قرارداد را فسخ کند. دوره آزمایشی تعیین شده در قرارداد استخدام ایجاد می شود و معمولاً بیش از سه ماه طول نمی کشد.

چارچوب کار ارمنستان قراردادهای مدت معین را تحت شرایط خاص در نظر می گیرد. زمانی که ترتیبات نامحدود به دلیل ماهیت یا شرایط کاری غیرعملی باشد، این قراردادها به عنوان جایگزین عمل می کنند. قراردادهای مدت ثابت در سناریوهای زیر اهمیت پیدا می کنند:
1. کار فصلی.
2. تکالیف موقت: برای کارهایی که تا دو ماه طول می کشد مناسب است.
3. جایگزینی موقت: مناسب مواردی است که یک کارمند غایب به طور موقت جایگزین می شود.
4. استخدام کارگر خارجی: مناسب برای مدت مجوز اقامت یک کارگر خارجی.
5. استخدام بازنشستگان: مربوط به استخدام افراد در سن بازنشستگی گذشته است.

ذکر این نکته ضروری است که در ارمنستان این فرض وجود دارد که یک قرارداد با مدت معین در صورتی که ظرف یک ماه پس از انقضای قرارداد قبلی تمدید یا تمدید شود، به یک قرارداد نامحدود تبدیل می شود. با این حال، اگر ماهیت یا شرایط اثر، قراردادهای نامحدود را غیرقابل اجرا کند، این فرض اعمال نمی شود.

کارگران خارجی که به دنبال کار در ارمنستان هستند باید چندین الزام کلیدی مهاجرت را رعایت کنند. دستورالعمل های زیر به طور کلی برای کارگران خارجی قابل اجرا است:

تهیه ویزا: بسیاری از اتباع اروپایی، پس از شوروی، ایالات متحده، چین، ایران، کره و بسیاری از کشورهای دیگر از معافیت ویزا برخوردار هستند. برای دیگران، اخذ ویزای الکترونیکی از طریق درخواست آنلاین یک فرآیند ساده است. با این حال، اتباع کشورهای منتخب آفریقایی و آسیایی همچنان به ویزای برچسب صادر شده توسط سفارت نیاز دارند. اطلاعات بیشتر در مورد ویزا قابل دسترسی است اینجا کلیک نمایید.

مجوز کار: قبل از انجام هر کاری برای یک کارفرمای ارمنی، معمولاً مجوز کار اجباری است. قابل ذکر است که اتباع کشورهای EAEU (روسیه، بلاروس، قزاقستان، قرقیزستان) از شرایط مجوز کار معاف هستند. معافیت ها همچنین شامل متخصصانی می شود که در زمینه های مختلف مانند فناوری اطلاعات، مدیریت، مالی و کشاورزی تحصیل کرده اند. اطلاعات بیشتر در مورد مجوزهای کار را می توان یافت اینجا کلیک نمایید.

اجازه اقامت: از سال 2022، مجوزهای اقامت مبتنی بر اشتغال و مجوزهای کار به عنوان یک سند واحد - کارت اقامت صادر می شود. کارگران خارجی که از شرایط مجوز کار معاف هستند، در صورتی که اقامت آنها در ارمنستان بیش از 180 روز باشد، ممکن است همچنان به مجوز اقامت نیاز داشته باشند. جزئیات بیشتر در مورد مجوزهای اقامت قابل دسترسی است اینجا کلیک نمایید.

آدرس ثبت نام: پس از دریافت مجوز اقامت ارمنستان، افراد خارجی باید ظرف مدت 15 روز آدرس محلی خود را در نزدیکترین اداره پلیس ثبت کنند. یک استثنا برای اتباع روسیه به دلیل یک توافق بین المللی وجود دارد که ثبت آدرس به آنها حق اقامت نامحدود حتی بدون مجوز اقامت می دهد.

شماره های تامین اجتماعی: به طور معمول با مجوز اقامت مبتنی بر اشتغال صادر می شود، شماره تامین اجتماعی یک الزام استاندارد است. برای کسانی که به اجازه اقامت نیاز ندارند، دریافت شماره تامین اجتماعی از اداره پلیس محلی ضروری است. اتباع EAEU قبل از شروع کار در ارمنستان برای یک کارفرمای ارمنی باید یک SSN داشته باشند.

مجوزهای اقامت اعضای خانواده: برای کارمندان خارجی همراه با اعضای خانواده، نیاز به اجازه اقامت تمدید می شود. چنین درخواست هایی اغلب پس از اینکه متقاضی اصلی مجوز اقامت خود را تضمین می کند، انجام می شود. قابل ذکر است، اتباع EAEU و اعضای خانواده آنها از استثناء درخواست برای اقامت برخوردارند.

گزینه های مختلفی برای ثبت شرکت در ارمنستان وجود دارد:
• شرکت فرعی تحت مالکیت خارجی
• شعبه یک شرکت خارجی
• شرکت های تحت مالکیت فردی: این شامل گزینه هایی مانند شرکت های با مسئولیت محدود (LLC) و شرکت های سهامی (JSC) می شود.

به طور کلی هیچ محدودیتی برای مالکیت خارجی وجود ندارد. فرآیند ادغام ساده است و معمولاً از چند روز تا چند هفته طول می کشد. توصیه می کنیم بررسی کنید صفحه ادغام برای جزئیات بیشتر.

ارمنستان یکی از کشورهای عضو کنوانسیون برن، TRIPS (WTO)، معاهده حق نسخه برداری WIPO، کنوانسیون پاریس و معاهده همکاری ثبت اختراع ("PCT") است.

الزامات قراردادی برای به دست آوردن مالکیت مالکیت معنوی برای پیمانکاران و کارکنان متفاوت است.

حفاظت از داده ها توسط قانون حفاظت از اطلاعات شخصی. این شامل تعهدات رویه ای و اساسی حفاظت از داده ها در مورد پردازش داده های شخصی است، یعنی اطلاعاتی که می تواند منجر به شناسایی یک شخص حقیقی شود. پردازش یک اصطلاح گسترده است که شامل جمع آوری، ورودی، سیستم سازی، سازماندهی، ذخیره سازی، استفاده، جایگزینی، بازیابی، انتقال، اصلاح، مسدود کردن و حذف داده های شخصی است. دسته‌های خاصی از داده‌های شخصی مشمول مقررات قانونی تخصصی هستند، از جمله موارد مرتبط با اسرار دولتی، محرمانه بودن بانکی، اسناد رسمی و بیمه، امتیازات حرفه‌ای حقوقی، مبارزه با پولشویی و غیره. این بخش ها به قوانین متمایز برای حفاظت از داده ها پایبند هستند. انطباق با قانون حفاظت از داده های شخصی توسط آژانس حفاظت از داده های شخصی وزارت دادگستری نظارت می شود. عدم رعایت ممکن است منجر به مجازات های اداری (جریمه تا 1,000 دلار) یا مجازات های کیفری در قالب جریمه های پولی یا زندان شود. قراردادهای مربوط به استخدام یا برون سپاری اغلب شامل بندهایی است که به ملاحظات داده محور می پردازد. اینها ممکن است شامل مالکیت داده ها، انتقال، محرمانه بودن، پروتکل های پردازش، روش های فناوری و امنیت اطلاعات و مقرراتی برای جبران نقض ها باشد.